Με τη νέα τεχνολογία τοποθετείται στην οθόνη ένα στρώμα με «αυλάκια» ώστε όταν ο θεατής κοιτάζει σ’ αυτήν, το κάθε μάτι βλέπει την εικόνα διαφορετικά. Ως αποτέλεσμα, ο εγκέφαλος παράγει μια αυταπάτη βάθους. Ήδη οι κατασκευαστές τηλεοράσεων έχουν ακολουθήσει μια παρόμοια πρακτική ωστόσο απαιτείται από τους θεατές να βρίσκονται σε συγκεκριμένο σημείο για να βλέπουν την τρισδιάστατη εικόνα.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν θα ήταν εφικτό σ’ έναν κινηματογράφο όπου το κοινό χρειάζεται να κοιτάζει την οθόνη από διαφορετικές θέσεις-γωνίες.
Η σχετική μελέτη έχει γίνει από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Optics Express. «H νέα μέθοδος φαίνεται να είναι εφικτή για παρακολούθηση χωρίς γυαλιά, με ειδική τεχνολογία προβολής -αντί να χρησιμοποιούνται πολλαπλοί προτζέκτορες, θα χρησιμοποιείται μόνο ένας-», δήλωσε ο καθηγητής Τζον Κόσελ από το Κολέγιο Οπτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, επιμελητής της σχετικής δημοσίευσης.
Ο Κόσελ εξηγεί ότι ο βασικός τρόπος για να δημιουργεί κανείς τρισδιάστατες εικόνες σε μια ταινία ήταν η στερεοσκοπία: μέθοδος που περιλαμβάνει την προβολή δύο δισδιάστατων εικόνων μέσα από ένα ειδικό φίλτρο.
Στο γυμνό μάτι, οι δύο εικόνες του βίντεο φαίνονται να είναι η μία πάνω στην άλλη. Ωστόσο, αν ο θεατής φοράει τα ειδικά γυαλιά, ο αριστερός φακός «αφήνει» να περάσει μόνο τη μία εικόνα ενώ ο δεξιός την άλλη – δημιουργώντας έτσι την αίσθηση του βάθους.
Aπό τo site της Καθημερινής