5/6/13

Οι Έλληνες στρέφονται στο... τρέξιμο

Συνήθειες που στο παρελθόν ανήκαν μόνο σε αθλητικούς τύπους, ή και σε εκείνους που είχαν εμμονή με το σώμα τους, κερδίζουν συνεχώς έδαφος στην καθημερινή ζωή των «κανονικών» ανθρώπων. Σε στάδια, πάρκα, βουνά, κοντά στη θάλασσα, αλλά και σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, όπως το κέντρο της Αθήνας, είναι πλέον πολύ συχνό το φαινόμενο να συναντάς δρομείς. Άνθρωποι μικρής ή μεγάλης ηλικίας, άνδρες και γυναίκες, με μια φόρμα, ή ένα σορτς και οπωσδήποτε ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια τρέχουν...


Όχι για να προλάβουν, αλλά για να γυμνάσουν το σώμα τους, να εκτονωθούν, να γεμίσει το βλέμμα νέες εικόνες, να ομορφύνουν την καθημερινότητά τους, αναφέρει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο 49χρονος Γιάννης που τρέχει τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα, για 45 λεπτά, χειμώνα – καλοκαίρι, ακόμη και όταν βρέχει, εδώ και αρκετά χρόνια.

«Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τρέξιμο. Κάποιοι αθλούνται σε στάδια, πολλοί συμμετέχουν σε αθλητικές εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι δήμοι, άλλοι πηγαίνουν στα βουνά, αλλά ακόμη και μέσα στην πόλη. Ο κόσμος είναι πολύ πιεσμένος. Και επιλέγει το τρέξιμο για αποσυμπίεση, αλλά και γιατί θέλει να ακολουθήσει έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Είναι λιγότερο λόγω μόδας», εκτιμά.

Δέκα χρόνια μικρότερος ο 38χρονος Κώστας, τα τελευταία δύο χρόνια τρέχει τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, απόγευμα ή βράδυ. Έχει επιλέξει να τρέχει μαζί με άλλους και έχει γίνει μέλος runner club, στο Μαρούσι.

Την αύξηση του αριθμού αυτών που ασχολούνται πιο ενεργά με το τρέξιμο τα τελευταία χρόνια, που, όπως μάλιστα λέει, ακολουθεί «εκθετική πορεία», επιβεβαιώνει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο Νίκος Πολιάς, πολυνίκης στον Μαραθώνιο. Κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ στην κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και είναι διευθυντής του Runner magazine.

«Είναι άνθρωποι και των δύο φύλων, με τους άνδρες να έχουν ένα μικρό προβάδισμα όταν πρόκειται για πιο συστηματικό τρέξιμο μεγαλύτερων αποστάσεων, ενώ οι περισσότεροι είναι ηλικίας 35 έως και 50 ετών. Το τελευταίο διάστημα όμως, παρατηρείται αύξηση όσων τρέχουν και σε πολύ μικρότερες ηλικίες ξεκινώντας από αυτή των 18».

Οι αιτίες για την αύξηση του αριθμού όσων τρέχουν είναι πολλές, σύμφωνα με τον κ. Πολιά, «από τη δεκαετία του ‘70 υπήρχαν ορισμένοι που είχαν αντιληφθεί την τεράστια αξία που έχει το τρέξιμο ως αθλητική δραστηριότητα στην αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής ενός ανθρώπου. Δυστυχώς όμως, οι περισσότεροι τους αντιμετώπιζαν ως γραφικούς».

Η καλύτερη οργάνωση του Κλασικού Μαραθώνιου της Αθήνας και άλλων μεγάλων αγώνων της Ελλάδας, όπως αυτοί του Συλλόγου Δρομέων Υγείας της Αθήνας 10 και 20 χλμ. ή του Διεθνούς Μαραθώνιου Μέγας Αλέξανδρος στη Θεσσαλονίκη έδωσαν τεράστια ώθηση στο δρομικό κίνημα. «Έτσι ο αριθμός των αγώνων δρόμου», επισημαίνει, «σε όλη την Ελλάδα σχεδόν δεκαπλασιάστηκε μέσα σε λίγα χρόνια, οπότε μπορεί κανείς δικαιολογημένα να μιλήσει για μία τάση και όχι μόδα, καθώς πιστεύω ότι όσοι ασχολούνται με το τρέξιμο, αντιλαμβάνονται τα οφέλη του και ζουν τις μοναδικές εμπειρίες που μπορεί να προσφέρει».

Πόλεις μη φιλικές για τους δρομείς

Κατά τη γνώμη του κ. Πολιά «οι πόλεις μας δεν είναι οι πλέον φιλικές για τους δρομείς. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν δεκάδες μέρη, πάρκα, γήπεδα, άλση κλπ, όπου μπορεί κανείς να τρέξει με ασφάλεια και σε ωραίο περιβάλλον χωρίς να χρειαστεί να κάνει ολόκληρο ταξίδι».

Μία από τις ομορφότερες διαδρομές, που είναι και η αγαπημένη του κ. Πολιά είναι αυτή που βρίσκεται στο εσωτερικό του Εθνικού Κήπου στο κέντρο της Αθήνας. «Τα δρομάκια του Κήπου, όπου έχω την χαρά να τρέχω από το 1988, προσφέρουν ένα πανέμορφο, ασφαλές και ήσυχο περιβάλλον, με πολλές εναλλαγές, ιδανικό για όλους. Από αρχάριους δρομείς που τρέχουν και περπατούν για 20 λεπτά μέχρι τους πρωταθλητές αντοχής που ετοιμάζονται για μαραθώνιο».

Ο κ. Πολιάς συστήνει «σε όποιον θέλει να αρχίσει τώρα το τρέξιμο να κάνει έναν ιατρικό έλεγχο για να διαπιστώσει ότι είναι υγιής και να είναι σίγουρος ότι μπορεί χωρίς κίνδυνο να κάνει μία αθλητική δραστηριότητα. Στη συνέχεια να αποφασίσει ότι θα διαθέτει με συνέπεια δύο με τρεις φορές την εβδομάδα ένα χρονικό διάστημα για τον εαυτό του και να επιλέξει έναν χώρο που θα είναι ασφαλής από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων και σχετικά επίπεδος, χωρίς πολλές ανηφοροκατηφόρες. Αν το επίπεδο της φυσικής του κατάστασης είναι πολύ χαμηλό μπορεί να ξεκινήσει με αργό περπάτημα που σταδιακά θα γίνεται πιο γρήγορο, ενώ μετά από μερικές φορές θα μπορεί να ξεκινήσει το τρέξιμο με πολύ αργό ρυθμό εναλλάσσοντας το με περπάτημα. Έτσι σταδιακά θα μπορεί να τρέχει για όλο και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».

Ένας εύκολος τρόπος, σύμφωνα με τον κ. Πολιά, για να είναι σίγουρος κάποιος ότι ακολουθεί τον σωστό ρυθμό είναι να μπορεί να μιλάει. Σημαντικός επίσης, είναι και ο εξοπλισμός και κυρίως τα παπούτσια για τα οποία θα πρέπει να αναζητήσει τη γνώμη ενός ειδικού σε ένα εξειδικευμένο κατάστημα, έτσι ώστε να προστατεύσει τα πόδια του στο ξεκίνημα μέχρι να προσαρμοσθούν.

Από το Tvxs