«Την πρώτη φορά που συνέθεσα αυτό το υλικό, έβαλα την ταινία στο χέρι μου και διαπίστωσα ότι κουνιόταν από μόνη της», αφηγείται μιλώντας στο NBC News ο Μινγκμίνγκ Μα, χημικός μηχανικός από το Ινστιτούτο Ερευνών Koch για τον Καρκίνο, στο MIT. «Αυτό μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και αποφάσισα να δω γιατί συνέβαινε.»
Η εξαιρετικά λεπτή ταινία αλλάζει σχήμα - «τυλίγεται» και «ξετυλίγεται» - αμέσως μόλις απορροφήσει ελάχιστη ποσότητα υδρατμών. Όπως ωστόσο τονίζει ο Μα, εάν το υλικό βυθιστεί στο νερό, «δεν λειτουργεί». Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τη συνεχή κίνηση της ταινίας για να τροφοδοτήσουν ρομποτικά άκρα ή νανοηλεκτρονικές συσκευές, όπως είναι οι περιβαλλοντικοί αισθητήρες.
«Όταν έχεις έναν αισθητήρα που τροφοδοτείται από μπαταρία, πρέπει να την αλλάζεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα», εξηγεί ο Μα, ένας εκ των συντακτών της έκθεσης που περιλαμβάνεται στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης Science. «Εάν έχεις αυτήν τη συσκευή, μπορείς να αξιοποιήσεις την ενέργεια από τον περιβάλλοντα χώρο, οπότε δεν χρειάζεται να την αλλάζεις πολύ συχνά.»
Οι επιστήμονες αισιοδοξούν ότι με το υλικό τους μπορούν να πετύχουν μεγαλύτερη αποδοτικότητα κατά τη μετατροπή μηχανικής ενέργειας σε ηλεκτρισμό. Εκτός από τις προαναφερθείσες πιθανές εφαρμογές, οραματίζονται μεγάλης κλίμακας γεννήτριες τροφοδοτούμενες με υδρατμούς ή μικρότερες γεννήτριες για ηλεκτρονικές συσκευές που μπορούν να ενσωματωθούν στα ρούχα.
Από την Naftemporiki.gr